Kościół Dobrego Pasterza

Barokowy zabytek sakralny z lat 1792-94, wybudowany na miejscu nieco starszej (1720),drewnianej świątyni, wzniesionej z inicjatywy katolickiego misjonarza Leopolda Tempesa na przełomie XVII i XVIII stulecia. W murowanym przybytku zachowało się kilka elementów z rozebranego przybytku.

Spośród śladów przeszłości w istebniańskim kościele Dobrego Pasterza warto wymienić krzyż z drewna lipowego (być może wykonany przez uczniów Wita Stwosza, gdyż bardzo podobne dzieło zdobi krakowskiKościół Mariacki),belkę z datą 1720 nad głównym wejściem, dwa konfesjonały czy obraz “Dobry Pasterz” autorstwa Antonima Birgerskiego.

Pod koniec lat dwudziestych XX wieku świątynia przeszła poważną przebudową - nie tylko znaczne powiększenie, ale też nowe, niezwykle bogate dekoracje. Świeży wystrój utrzymano w barokowej stylistyce, dzięki czemu razem ze starszymi elementami tworzy harmonijną całość. W takich okolicznościach powstały kunsztownie rzeźbione ołtarze, chrzcielnica, ambona, a przede wszystkim: barwne i liczne polichromie, zdobiące niemal każdy skrawek sklepienia i ścian. Największy wkład artystyczne w te dzieła wnieśli Jan Wałach i familia Konarzewskich, z Ludwikiem seniorem na czele.

Barokowa świątynia z XVIII wieku o ciekawej historii i wspaniałych dekoracjach. Początkowo był to drewniany kościółek, z tego okresu zachowało się parę elementów (krzyż, obraz patrona). W latach 1792-94 wzniesiono większy, murowany przybytek, rozbudowany w latach ‘20 XX w. Wtedy powstały przepiękne polichromie - różne sceny i wzory zdobią niemal całe wnętrze.